Podobno dla jednego kęsa Royal Tarta warto zabić. Nikt jednak nie wspomniał, że podczas produkcji tychże tart można się zabić. A może to był po prostu zły dzień na pieczenie bardzo pracochłonnych tartaletek.
Cofnijmy się do końca tegorocznego sezonu na truskawki. Było to może jakieś dwa miesiące temu, kiedy zorientowałam się, że truskawki, które posiadam mogą być ostatnimi, jakie przyszło mi kupić po w miarę dobrej cenie w tym roku. Był to więc także ostatni moment, żeby upiec Królewską Tartę z dziewiątego odcinka drugiego sezonu Adventure Time.
Po zrobieniu odpowiedniego researchu (czyli obejrzeniu danego odcinka parę razy) udało mi się ustalić, że Royal Tart składa się z kruchego ciasta, białego kremu i truskawek... Przekopałam się przez podobne przepisy i odrzuciłam wersję sernikową oraz wersję z polewą z kupnej galaretki (strawberry glaze - u nas chyba niedostępna). Uznałam, że do Królewskiej Tarty najbardziej będzie pasowało nadzienie z serka mascarpone połączonego z bitą śmietaną.
Myślałam, że pieczenie ich będzie miłym i w miarę odprężającym zajęciem - okazało się jednak wręcz przeciwnie. 

Oto przepis, bazujący na przepisach, które znalazłam w sieci:

Składniki

Kruche ciasto (na podstawie: przepisu na słodką tartę https://karmelowy.pl/najlepsze-ciasto-kruche-na-tarty-slodkie-i-slone-michela-rouxa/):

250 g mąki
100 g twardego masła
100 g cukru
szczypta soli
2 jajka

Krem (według własnej inwencji):

200 ml śmietany 30% (koniecznie schłodzonej!)
250 g serka mascarpone
100 g cukru pudru

Glazura truskawkowa (według: https://www.mojewypieki.com/przepis/tarta-z-truskawkami):
200 g truskawek
1 łyżka soku z cytryny
2 łyżki cukru
3 łyżeczki żelatyny

Nadzienie i dekoracja:
Parę truskawek pokrojonych w plasterki do umieszczenia wewnątrz tartaletek.
I parę truskawek i małe listki mięty do udekorowania wierzchu.


Przygotowanie:




Formujemy z ciasta kulę i odkładamy na godzinę do lodówki. W tym czasie obieramy truskawki z szypułek i tniemy na małe kawałki. Pamiętajmy o zostawieniu kilku truskawek do dekoracji oraz do umieszczenia wewnątrz tartaletek. Możemy także przygotować krem: ubijamy schłodzoną śmietanę, następnie po łyżce dodajemy serek mascaropne, a na samym końcu cukier puder. Finito! Krem również wstawiamy do lodówki.

Kontynuujemy robienie ciasta. Jest to najgorsza i najbardziej żmudna część całego procesu. Wyciągamy ciasto z lodówki i kładziemy na blacie lub stolnicy obsypanej wcześniej mąką.


Rozwałkowujemy ciasto na grubość ok. 5 mm. Tartaletki smakują tym lepiej, im cieńsze jest ciasto.
 

Z rozwałkowanego ciasta wycinamy koła o średnicy większej od formy w jakich będziemy je piec. Ja użyłam formy do muffinów, więc za wykrawaczkę posłużyła mi zakrętka od Nutelli.


Każdy placek umieszczamy w foremce dociskając delikatnie do brzegów. Aby ciasto podczas pieczenia nie podniosło się na każdą foremkę trzeba położyć kawałek papieru do pieczenia w kształcie dużego prostokąta, a następnie obciążyć go fasolą lub ryżem (nie polecam ryżu, bo łatwo go wysypać...). To był ten moment, kiedy uznałam, że już nie chce mi się piec tych ciastek, a nie byłam jeszcze nawet w połowie.


Formę wkładamy do piekarnika nagrzanego na 200 stopni. Pieczemy ok. 15 min z obciążeniem, następnie usuwamy je i pieczemy dalej na złoty kolor - czyli dodatkowo ok. 15 min.



Wychodzą takie brzydactwa. Niestety zbyt mocno dociskałam brzegi i stąd taki efekt... Ale spokojnie, przykryje się je kremem.

Żelatynę zalewamy dwoma łyżkami zimnej wody i odstawiamy do napęcznienia. Po kilkunastu minutach utworzy się nam taki glucik.

Pokrojone truskawki wkładamy do garnka. Zasypujemy cukrem i dodajemy sok z cytryny.


Gotujemy na małym ogniu do momentu aż truskawki zaczną się rozpadać. Kiedy to nastąpi odstawiamy je, aby lekko przestygły.


Ostudzone truskawki przecieramy przez sitko, tak aby zostały na nim pestki.


Żelatynę podgrzewamy na małym ogniu, ale tylko do momentu rozpuszczenia. Nie zagotowujemy jej, bo nie będzie się ścinała. Glut powinien się upłynnić, następnie dodajemy go do musu z truskawek i odstawiamy do lodówki aż całość lekko stężeje.
I to jest bardzo ważny moment ponieważ nie wiadomo, kiedy glazura stężeje na tyle, że będzie jednocześnie płynna i jednocześnie szybko zastygała na kremie. ALE nie trzeba się tym przejmować. Jeżeli za bardzo stężeje możemy całość jeszcze raz pogrzać, dosłownie na moment odstawić, żeby lekko przestygła i polewać tartaletki. 

Kiedy mamy przygotowane wszystkie składki możemy przystąpić do składania wszystkiego w całość. Struktura tartaletki to: ciasto, krem, plasterek truskawki, krem, glazura, połowa truskawki i trzy listki mięty.

Po wykonaniu wszystkich instrukcji powinieneś otrzymać taki efekt:

Każdy, kto obejrzał przynajmniej parę odcinków Z Archiwum X może powiedzieć, że serial ten należy do najbardziej nierównych seriali w historii kinematografii. Były odcinki prześwietne, za które posypały się nagrody, były też odcinki kupiaste, o których chcielibyśmy na zawsze zapomnieć. Pierwsze dwa odcinki 11 sezonu należą na pewno do drugiego rodzaju. Nawet pomimo nielicznych przebłysków takich, jak scena z muffinami.

Przez chwilę miałam nadzieję, że będzie to odcinek w stylu Mulder and Scully Meet the Were-Monster z poprzedniego sezonu, który świadomie bawił się konwencją serialu choć robił to dziesięć razy gorzej w porównaniu do wybitnego Bad blood czy chociażby Hollywood A.D. Ale mniejsza o to. Niestety trzeba pogodzić się z faktem, że na razie sezon 11 jest totalnie kupiasty. Dlatego dla osłody tej goryczy przedstawiam moją interpretację muffin z dupy kosmity, do stworzenia których zainspirowała mnie Scully.

Składniki:

pół torebki świeżego szpinaku

3 jaja 

pół szklanki oleju szklanki oleju

2 szklanki mąki pszennej pełnoziarnistej 

2 i pół łyżeczki proszku do pieczenia 

łyżeczka soku z cytryny

kilka kropel aromatu waniliowego lub cukier waniliowy 

w chuj cukru (jedna szklanka lub półtorej)

 

Sposób przygotowania: 
Jajka, olej, szpinak i sok z cytryny wrzucasz do blendera kielichowego i blendujesz na gładką masę. Jeżeli nie posiadasz takiego cuda możesz użyć szpinaku mrożonego rozdrobnionego. Wcześniej musisz go rozmrozić i odsączyć z nadmiaru wody - to bardzo ważne, bo inaczej wyjdzie zakalec. 
Następnie wlewasz powstałą zieloną ciecz do miski. Jeżeli wygląda podobnie do tego jesteś na dobrej drodze. 

Kadr z odcinka Body count

Potem przesiej do cieczy mąkę razem z proszkiem do pieczenia (ale przesiej! ja też nie przesiewałam, ale Food Emperor mnie przekonał), wymieszaj, dodaj wanilię i sól, wymieszaj i dodaj tak dużo cukru, żeby zabić smak szpinaku i mąki pełnoziarnistej. 

Na końcu przełóż ciasto to papilotek i piecz w temperaturze 200 stopni ok 20 minut. Fertig! Spożywaj przed komputerem.

Pluję sobie w brodę, że nie napisałem i nie opublikowałem tego tekstu tydzień wcześniej... Teraz pewnie nikt mi nie uwierzy, ale od początku.

Nowe Twin Peaks nadeszło i zrobiło dokładnie to, co zapewne miało i musiało zrobić: podzieliło fanów. Stawka jest dosyć duża, bowiem wyniki oglądalności mają podobno przesądzić o tym, czy powstanie również czwarty sezon kultowego - wiem, wyświechtane - serialu. Nie mam pojęcia, czy Lynch i Frost się tym przejmują, wiem tylko, że chciałbym sezonu czwartego, bo do tej pory sezon trzeci był świetny i prognozuję, że będzie jeszcze lepszy.

Są fani, którzy najwięcej radości mają z rozwiązywania zagadek świata Twin Peaks, z wiązania ze sobą rzeczy i symboli (o, na przykład scena zamiatania podłogi z ostatniego, 7 odcinka...) oraz z interpretowania ich znaczeń. Są też tacy, którzy najbardziej lubią przewidywać rozwój fabuły i prezentować własne teorie. Dziwny, a może po prostu mały jest ze mnie fan Twin Peaks, ponieważ ja ten serial po prostu entuzjastycznie oglądam, wcale zbyt wiele z niego nie rozumiejąc. Sowy, gniazdka, wymiociny - one wszystkie nie są tym, czym się wydają. Ot, czasem przeglądnę pobieżnie reddit. W każdym razie pluję sobie w brodę, ponieważ nawet ja mam, a może miałem własną teorię odnośnie trzeciego sezonu - że rozkręci się właśnie od 7 (poprzedni) i 8 (nadchodzący) odcinka.

Co przez to rozumiem? Najprościej rzecz ujmując - akcja będzie szybsza i już do końca pozostanie szybsza. Duża część fanów narzekała i wciąż narzeka, że w nowym Twin Peaks jest za mało... starego Twin Peaks! Ci narzekający będą, jak przewiduję, odrobinę bardziej zadowoleni z odcinka na odcinek. Entuzjastyczne oceny ostatniego odcinka zdają się potwierdzać moje zdanie, natomiast warto pamiętać, na jaką próbę cierpliwości wystawiły część oglądających pierwsze 3, 4 odcinki. Dostaniemy tylko trochę dawnego Twin Peaks, ale wciąż więcej, niż na początku sezonu.

Nie, nie sądzę że stary dobry Dale Cooper szybko powróci, jeżeli w ogóle. Jestem poza tym fanem Dougiego Jonesa.

Niektórzy fani do nowego sezonu podchodzą jak Diane do Gordona i Alberta.

Taka jest moja skromna przepowiednia. Zakładałem, że przełomowym momentem nowego sezonu będzie właśnie odcinek 7 i 8, ponieważ od tego momentu do końca pozostanie tylko 10 odcinków, a to - nawet dla Lyncha - już najwyższy czas, żeby coś konkretnego widzom dać, powiązać wątki, przyśpieszyć trochę. Czyli patrzyłem na serial z czysto technicznego punktu widzenia, nie próbując nawet odgadnąć tego, czym się sezon zakończy. Po prostu... wiedziałem, że w tym momencie będzie przełom. Że nie ma już czasu na więcej przestylizowania i eksperymentów.

No i wyrzucam sobie, że nie napisałem tego tekstu przed odcinkiem siódmym, w którym wszystko przyśpieszyło.

Zobaczymy za dwa dni 8 odcinek - zakładam, że również będzie ,,przepełniony akcją'', oczywiście jak na Lynchowskie standardy.

Sezon trzeci bardzo, bardzo mi się podoba. Świetny był sezon pierwszy serialu, ale pamiętać trzeba, jak beznadziejne były ,,środkowe'', najgorsze odcinki drugiego sezonu, przy których każdy odcinek najnowszego sezonu jest arcydziełem.

Uwielbiam to, jak reżyser pokazuje nam ludzką słabość i starość, ale także to, co nigdy nie przeminie, czyli dobro, zło i wiśniowe placki.
25 lat minęło. Czeka nas jeszcze więcej tego samego, choć to nie jest to samo to, czego chcieliśmy kiedyś. Albo nie jest tym, czym się wydaje. Albo jakoś tak. W każdym razie unoszę powoli kciuk w górę. Cholernie dobry serial!

Z racji tego, że Pyrkon zbliża się wielkimi krokami podzielę się tutaj paroma wskazówkami dla tych, którzy jadą pierwszy raz, są niezdecydowani albo chcą jechać, ale się boją (to ja kiedyś). 

 

 

Bilety i wejściówki  

Dojazd na MTP, czyli targi, z dworca

Jak się śpi na Pyrkonie?

Największym plusem noclegu w sleep roomie jest oczywiście to, że jest darmowy. Plusem jest też to, że nie marnujesz czasu na dojazdy z hostelu na miejsce konwentu. Dla mnie też istotną kwestią jest to, że nocując na terenie konwentu możesz bardziej poczuć atmosferę Pyrkonu i jest to o wiele ciekawsza opcja niż spanie np. w hotelu. A spędzenie trzech dni w nerdowskiej atmosferze, bez kontaktu ze światem jest super i potem cały rok będzie ci tego brakować (serio). 

Co zabrać ze sobą?

Niektórzy przynieśli także swój krzyż

Co z rzeczami? 

Zaraz po przyjściu do sleep roomu, który był wtedy jeszcze czysty i pachnący

Ładowanie telefonu i dostęp do prądu 

Jedzenie, żarło, co żryć na Pyrkonie 

Nasze zapasy na pierwszym Pyrkonie składały się w 90% z batoników Bounty. Nie popełnij tego błędu

Wyprawa do Biedry w celu uzupełnienia zapasów

Jeżeli uważasz, że pominęłam coś ważnego napisz w komentarzu :) Do zobaczenia na Pyrkonie!

Oczywiście prawidłowa odpowiedź powinna brzmieć - na Pyrkonie się nie śpi. Jednakże jeżeli się jest się już starym człowiekiem, tak jak ja, to czasem trzeba udać się na spoczynek, choćby tylko krótki i płytki. Można wtedy spokojnie naładować baterie i z samego rana ruszyć na kolejną prelekcję.